Type de texte | source |
---|---|
Titre | Laus Dureri |
Auteurs | Érasme (Desiderius Erasmus) |
Date de rédaction | |
Date de publication originale | 1528 |
Titre traduit | |
Auteurs de la traduction | |
Date de traduction | |
Date d'édition moderne ou de réédition | 1973 |
Editeur moderne | Cytowska, M. |
Date de reprint |
, p. 40
Equidem arbitror si nunc uiueret Apelles, ut erat ingenuus et candidus, Alberto nostro cessurum huius palmae gloriam. — Qui potest credi? — Fateor Apellem fuisse eius artis principem, cui nihil obiici potuit a caeteris artificibus, nisi quod nesciret manum tollere de tabula. Speciosa reprehensio. At Apelles coloribus, licet paucioribus minusque ambitiosis, tamen coloribus adiuuabatur. Durerus quanquam et alias admirandus, in monochromatis, hoc est nigris lineis, quid non exprimit ? umbras, lumen, splendorem, eminentias, depressiones : ad haec, ex situ, rei unius non unam speciem sese oculis intuentium offerentem. Obseruat exacte symmetrias et harmonias. Quin ille pingit, et quae pingi non possunt, ignem, radios, tonitrua, fulgetra, fulgura, uel nebulas, ut aiunt, in pariete, sensus, affectus omnes, denique totum hominis animum in habitu corporis relucentem, ace pene uocem ipsam. Haec felicissimis lineis iisque nigris sic ponit ob oculos, ut si colorem illinas, iniuriam facias operi. An non hoc mirabilius, absque colorum lenocinio praestare, quod Apelles praestitit colorum praesidio ?
Dans :Apelle et l’irreprésentable(Lien)
, p. 40
[[7:voir le reste dans Apelle irreprésentable]] : Fateor Apellem fuisse eius artis principem, cui nihil objici potuit a caeteris artificibus, nisi quod nesciret manum tollere de tabula. Speciosa reprehensio.
Dans :Apelle et la nimia diligentia(Lien)
, p. 40
« Vrsus : Fateor Apellem fuisse eius artis principem, cui nihil obiici potuit a caeteris artificibus, nisi quod nesciret manum tollere de tabula. Speciosa reprehensio. At Apelles coloribus, licet paucioribus minusque ambitiosis, tamen coloribus adiuuabatur ; Durerus quanquam et alias admirandus, in monochromatis, hoc est nigris lineis, quid non exprimit ?
Dans :Apelle et la tétrachromie(Lien)
, p. 39
Je concède qu’Apelle a été le prince de cet art […]. Mais Apelle se servait de couleurs, quelque rares et discrètes qu’elles aient pu être. Dürer cependant, bien qu’il doive être admiré dans d’autres domaines, que n’exprime-t-il pas en monochromes, c’est-à-dire en lignes noires ?